Celem kalibracji pierwszej warstwy jest ustawienie właściwego odstępu końcówki dyszy od powierzchni stołu roboczego, czyli takiego, który zapewnia ścieżce filamentu dobre przyleganie oraz lekkie spłaszczenie jej przekroju.
![]() | ![]() |
Drukarka nowa lub po resecie ustawień fabrycznych zaczyna od wartości zero, a regulacja odbywa się w kierunku wartości ujemnych (-), co oznacza zbliżanie dyszy do powierzchni stołu. Pierwotna pozycja (zerowa) oznacza ustawienie czujnika SuperPINDA/M.I.N.D.A. Aby zbliżyć dyszę do stołu, obracaj pokrętło w lewo (przeciwnie do ruchu wskazówek zegara), co przełoży się na odsuwanie wartości liczbowej od zera.
Kalibracja pierwszej warstwy jest ostatnim etapem wstępnej kalibracji. Może być również uruchomiona samodzielnie w dowolnym momencie z menu LCD -> Sterowanie -> Live Adjust Z.
Zanim zaczniesz, upewnij się, że powierzchnia druku (satynowa, gładka lub teksturowana stalowa płyta) jest czysta. Informacje o czyszczeniu znajdziesz w poradniku Przygotowanie powierzchni druku PEI.
Linia powinna być spłaszczona, ale nie ściśnięta. Prostokąt drukowany na końcu nie powinien mieć żadnych szpar między liniami (ilustracja z lewej), co oznaczałoby, że dysza jest ustawiona zbyt wysoko. W takim przypadku wartość na ekranie jest zbyt bliska zeru. Wydruki nie będą przylegać i mogą odklejać się od stołu podczas drukowania, co może prowadzić do powstania bloba.
Jeśli dysza jest ustawiona zbyt nisko (ilustracja z prawej), drukowana linia będzie całkowicie płaska, a na wydrukowanym prostokącie pojawią się "wypływki" filamentu między liniami, co jest jasnym sygnałem zbyt nisko ustawionej dyszy. Oznacza to, że wartość na ekranie jest zbyt daleka zeru. W takim przypadku krawędzie prostokąta mogą podwijać się przez wyciśnięcie ich do góry, a w ekstremalnych sytuacjach wytłoczona linia będzie tak cienka, że stanie się prawie przezroczysta. Może to doprowadzić do zatkania hotendu.
Prawidłowa kalibracja da równą powierzchnię (środkowa ilustracja), bez szpar i wypływek między liniami. Jak już wspomnieliśmy, wartość numeryczna zależy od pozycji czujnika SuperPINDA/M.I.N.D.A., która jest unikalna dla każdego urządzenia i nie ma znaczenia bez odniesienia wizualnego. Wartości te mieszczą się zazwyczaj w zakresie od -0.400 do -1.900.
![]() | ![]() | ![]() |
Dysza zbyt wysoko | Dysza ustawiona idealnie | Dysza zbyt nisko |
Płyty teksturowane są cieńsze niż gładkie, więc w ich przypadku dysza musi być ustawiona troszkę niżej, ale oczekiwany efekt jest taki sam. Również w tym przypadku, dysza ustawiona zbyt nisko (ilustracja z prawej) będzie powodować podwijanie filamentu przy krawędziach, jakby nie przylegał on do stołu. Wartość numeryczna jest zbyt daleka zeru i konieczne jest podniesienie dyszy.
Dysza ustawiona zbyt wysoko spowoduje zaokrąglanie linii oraz szpary między liniami prostokąta drukowanego na końcu. W tym przypadku wartość jest zbyt bliska zeru.
Generalnie, kalibracja pierwszej warstwy powinna zostać przeprowadzona za każdym razem, gdy dokonujesz większych zmian sprzętowych. Wlicza się w to wymiana dyszy, wymiana części ekstrudera czy jakakolwiek aktualizacja innych osi. Po przeniesieniu drukarki w inne miejsce konieczna jest pełna kalibracja.
W przypadku kalibracji pierwszej warstwy dla dyszy innej niż standardowa 0,4 mm, zapoznaj się z tym artykułem.
Ponieważ różne rodzaje płyt mają różną grubość, konieczna jest osobna kalibracja odległości dyszy od powierzchni dla każdego rodzaju. Dlatego drukarka oferuje możliwość skonfigurowania profili płyt stalowych, w których możesz zapisać kalibrację pierwszej warstwy dla każdego z posiadanych arkuszy. Szczegóły w artykule Profile płyt stalowych.
Jeśli masz pytanie dotyczące czegoś, czego nie opisaliśmy, to sprawdź dodatkowe zasoby.
A jeśli to nie działa, możesz wysłać zgłoszenie na [email protected] lub klikając poniższy przycisk.